Kuching... beestjes, beestjes en nog meer beestjes

26 november 2013 - Kuching, Maleisië

Uiteindelijk viel het reuze mee met onze tassen. De mijne was slechts 10 kilo, die van Leo 12. Beide vluchten (Amsterdam-Kuala Lumpur en door naar Kuching) verliepen goed, alleen bijna niet geslapen. Even wennen, tijdverschil van 7 uur en gelijk een zeer benauwde 30 graden. In het hotel eerst een dutje gedaan voordat we het centrum (wandelpromenade langs de rivier) zijn gaan verkennen. Kuching is een gezellig, gemoedelijk stadje.

De volgende twee dagen zijn we naar Bako National Park gegaan. Eerst met de bus en dan een bootje. Het nationale park staat bekend om de natuur, de strandjes, maar vooral de neusapen. Tijdens de wandelingen weinig beestjes gezien, maar terug bij het parkcentrum waren veel neusapen en makaka's (kleinere grijzere aapjes). Fantastisch om te zien hoe de neusapen van boom naar boom springen. Regelmatig ook boven je hoofd langs. En de makaken zijn zo brutaal, dat ze zelfs bij het restaurant op de tafels het eten weg komen halen.

's Avonds op pad met een gids voor de nachtwandeling, waarbij we o.a. spinnen, kikkers (waarvan enkele giftig) en een giftige groene adder hebben gezien.

De volgende morgen zijn we weer op tijd op pad gegaan naar een strandje, dat we helemaal voor ons zelf hadden. Dit keer bleef een van ons bij de tassen, want gisteren waren van een meisje de bananen uit haar tas gejat door een neusaap. Het water is heerlijk. Gelukkig is het bewolkt, want de zon is mega scherp, heet en het is toch al heel benauwd tijdens het wandelen. Na een half uur ben je al tot je onderbroek nat van het zweet...

's Middag terug bij het parkcentrum hebben we in de buurt nog een kleine groene adder gezien en een vliegende lemur. Deze laatste was echt lastig te spotten. Van de buitenkant heeft hij dezelfde kleur en structuur als een boomschors. En het gave was.. deze had ook nog een kleintje bij zich. Deze stak uit de soort buidel, waardoor de lemur zich even helemaal opende en het kleintje naar binnen stopte. Echt heel gaaf om te zien. Overigens kunnen deze lemuren niet echt vliegen, maar meer zweven.

Op de terugweg van het park zijn we nog drijfnat geworden. De wind was erg toegenomen en door de wind vlogen de spetters van het bootje als een douche over ons heen. Bij aankomst ging het ook nog regenen. Tot op heden hadden we geluk en hebben we alleen 's nachts regen gehad.

En dan vandaag. Vandaag hebben we Semenggoh Orang Oetan Sanctuary bezocht. Gelukkig werden we wakker met een blauwe lucht en de zon. En bij het opvangreservaat troffen we het ook. Zowel het grootste mannetje Richie als een mama met babytje kwamen naar het voederplatform. In totaal 7 van de 27 orang oetans gezien, wat goed is voor de tijd van het jaar (fruitseizoen, dus ze kunnen genoeg voedsel vinden in het oerwoud). Je kunt goed het verschil van verplaatsen zien. De neusapen springen van boom naar boom, de orang oetan laat de boom waarin hij zit heen en weer zwiepen, totdat hij de volgende boom kan pakken.

Vanmiddag gaan we Kuching verder bekijken en morgen vliegen we naar Mulu National Park.

Groetjes van ons

PS: deze tekst tikken we nu op de computer van het hotel. Zo dadelijk proberen we een aantal foto's via de tab te versturen... Hopen (voor jullie) dat het lukt ;-)

Foto’s

3 Reacties

  1. Van winden , laura en aad:
    26 november 2013
    Hoi dochter,
    We zijn aangemeld, het is ons gelukt. We zien veel dieren, maar die twee uit Pijnacker zijn nog niet zichtbaar. We zullen jullie reisverhalen volgen. Veel plezier.
  2. Jolanda van de Seijp:
    26 november 2013
    Hoi Leo en Laura,
    Leuk jullie reisverhalen te lezen. Gaaf die foto's ook van die maleise vliegende kat (even opgezocht op internet). En ik sluit mij aan bij de vorige schrijvers (Laura's ouders), een foto van de reislustigen wordt ook zeker gewaardeerd. En natuurlijk jullie mooie onderkomens, reisgenoten, vervoersmiddelen etc. Wat dat betreft hebben jullie ons altijd erg verwend met foto's bij de vorige reizen, dus wij verwachten wel wat hoor!
    Veel plezier en mooie belevenissen. Wij vinden het erg leuk op deze manier jullie reis mee te mogen maken.
    Lieve groet,
    Hans en Jolanda
  3. Monique van Schie:
    27 november 2013
    Hallo Laura en Leo, wat een levendige omgeving waar jullie je bevinden. Ik heb ooit een documentaire gezien over dat gebied, maar als je die dieren in het echie ziet, is dat toch wel indrukwekkend. Wat onwijs gaaf.
    Leuk om te lezen wat jullie allemaal beleven en ondernemen.
    Veel plezier nog. Ik blijf jullie volgen.
    Groetjes Mo