Honderden kilometers offroad naar Askja en over Sprengisandur
25 augustus 2015 - Hrauneyjar, IJsland
Speciaal voor de tocht naar Askja hadden we een extra nacht bij Myvatn geboekt. Dus zondag zijn we vroeg op pad gegaan. We hebben ca 400 km te rijden, waarvan ruim de helft over lavarotsen, gravel, zwart zand, grind en door riviertjes. De kortste weg is via de F88, maar dan moeten we ook twee bredere, diepere rivierdoorsteken maken. Durven we dit aan?
Tot nog toe kon niemand ons vertellen of het ook met onze Quashqai kon, tenslotte staan we lager op onze wielen dan een jeep e.d. Een buschauffeur geeft aan, dat hij vaker dergelijke auto's daar ziet, dus we gaan het proberen.
Als we na ca 100 km bij de eerste rivier aankomen, zien we net de bus er doorheen rijden. Toch wel erg diep. Een Tiguan staat ook te kijken. Om beurten proberen we het en redden heelhuids de overkant. Het water bleef maar net onder de grill... de passagiers van de bus en van een jeep hebben alles gefilmd en applaudiseerden toen we de overkant haalden. Dat was billenknijpend spannend, adrenalineshot no 1.
Op naar de tweede rivier genaamd Linda. Hier is de stroming nog iets sterker en iets dieper. Leo voelt de stroming aan de auto trekken, maar ook deze doorstaan we. Adrenalineshot no 2 en gelijk genoeg voor vandaag. We besluiten, dat we terug de langere route gaan rijden ;-)
De Quashqai doet het trouwens heel goed, al doe ik dit soort dingen liever met een huurauto, dan met een eigen auto. De weg is dusdanig offroad, dat we vaak maar 10 of 20 km/u kunnen rijden. De tocht kost dus veel tijd.
We bekijken de grote tafelberg Herdubreid en rijden door naar de krater Askja. Hier maken we een wandeling van anderhalf uur, deels door de sneeuw, naar het kratermeer en een later ontstaan klein kratermeertje ernaast. Deze is heel lichtblauw van kleur. Vervolgens rijden we naar een nieuw, vers lavaveld. Deze is van de vulkaan Bardarbunga, welke augustus 2014 is uitgebarsten. Dat gebeurde niet via een grote eruptie, maar de lavastroom kwam enkele kilometers van de vulkaan bovengronds. Het lavaveld is de grootste sinds ruim 200 jaar en bleef tot in maart 2015 stromen.
We lopen een klein stukje over het broze, rotsige, scherpe lava en baden dan in het riviertje (gletsjerwater dat onder het lava vandaan stroomt). Doordat de lava van binnen nog warm is, is het water op sommige plaatsen nog 50 graden. De terugweg neemt weer veel tijd in beslag. Voor het donker zijn we bij een restaurantje vlakbij de asfaltweg. We denken dat de terugweg in het donker over de asfaltweg wel gemakkelijk zal gaan, maar de laatste ca 25 km rijden we door heel dikke mist. Gelukkig hebben we deze weg al vaker gereden en vinden we ons hotel. Het is inmiddels kwart voor 11 als we thuis komen, dus bedtijd. Het was een hele belevenisvolle en mooie dag.
Maandag stond weer een offroad dag gepland. Via de Sprengisandur (highlandroad midden door Ijsland) zijn we van het noorden naar het zuiden gereden. 's Morgens was het nog een beetje mistig toen we weer langs de waterval Godafoss reden. Later kwamen we langs de mooie waterval Aldeyjarfoss. Deze waterval ligt tussen de basalt-rotsformaties. Echt bijzonder hoe de natuur dit eigenhandig zo kon maken.
Met mooie vergezichten over gletsjers, bergen, valleien, riviertjes en meertjes rijden we 200 km onverhard. De wegen zijn beter dan gisteren en de vele rivierdoorsteken minder diep. Voor veel toeristen zijn het de eerste doorwadingen en staan ze lang te kijken naar anderen, naar de rivier en te twijfelen. Na onze vuurdoop van gisteren is dit bijna appeltje eitje voor ons. Toch blijft het belangrijk op te letten, want er kunnen rotsen onder water liggen.
Voor ons doen vroeg (half 7) komen we bij ons guesthouse aan. Genoeg tijd dus om ons blog bij te werken van de afgelopen vijf dagen. Leo zit inmiddels in de sauna, dus de foto's van deze twee dagen volgen later.
Tot nog toe kon niemand ons vertellen of het ook met onze Quashqai kon, tenslotte staan we lager op onze wielen dan een jeep e.d. Een buschauffeur geeft aan, dat hij vaker dergelijke auto's daar ziet, dus we gaan het proberen.
Als we na ca 100 km bij de eerste rivier aankomen, zien we net de bus er doorheen rijden. Toch wel erg diep. Een Tiguan staat ook te kijken. Om beurten proberen we het en redden heelhuids de overkant. Het water bleef maar net onder de grill... de passagiers van de bus en van een jeep hebben alles gefilmd en applaudiseerden toen we de overkant haalden. Dat was billenknijpend spannend, adrenalineshot no 1.
Op naar de tweede rivier genaamd Linda. Hier is de stroming nog iets sterker en iets dieper. Leo voelt de stroming aan de auto trekken, maar ook deze doorstaan we. Adrenalineshot no 2 en gelijk genoeg voor vandaag. We besluiten, dat we terug de langere route gaan rijden ;-)
De Quashqai doet het trouwens heel goed, al doe ik dit soort dingen liever met een huurauto, dan met een eigen auto. De weg is dusdanig offroad, dat we vaak maar 10 of 20 km/u kunnen rijden. De tocht kost dus veel tijd.
We bekijken de grote tafelberg Herdubreid en rijden door naar de krater Askja. Hier maken we een wandeling van anderhalf uur, deels door de sneeuw, naar het kratermeer en een later ontstaan klein kratermeertje ernaast. Deze is heel lichtblauw van kleur. Vervolgens rijden we naar een nieuw, vers lavaveld. Deze is van de vulkaan Bardarbunga, welke augustus 2014 is uitgebarsten. Dat gebeurde niet via een grote eruptie, maar de lavastroom kwam enkele kilometers van de vulkaan bovengronds. Het lavaveld is de grootste sinds ruim 200 jaar en bleef tot in maart 2015 stromen.
We lopen een klein stukje over het broze, rotsige, scherpe lava en baden dan in het riviertje (gletsjerwater dat onder het lava vandaan stroomt). Doordat de lava van binnen nog warm is, is het water op sommige plaatsen nog 50 graden. De terugweg neemt weer veel tijd in beslag. Voor het donker zijn we bij een restaurantje vlakbij de asfaltweg. We denken dat de terugweg in het donker over de asfaltweg wel gemakkelijk zal gaan, maar de laatste ca 25 km rijden we door heel dikke mist. Gelukkig hebben we deze weg al vaker gereden en vinden we ons hotel. Het is inmiddels kwart voor 11 als we thuis komen, dus bedtijd. Het was een hele belevenisvolle en mooie dag.
Maandag stond weer een offroad dag gepland. Via de Sprengisandur (highlandroad midden door Ijsland) zijn we van het noorden naar het zuiden gereden. 's Morgens was het nog een beetje mistig toen we weer langs de waterval Godafoss reden. Later kwamen we langs de mooie waterval Aldeyjarfoss. Deze waterval ligt tussen de basalt-rotsformaties. Echt bijzonder hoe de natuur dit eigenhandig zo kon maken.
Met mooie vergezichten over gletsjers, bergen, valleien, riviertjes en meertjes rijden we 200 km onverhard. De wegen zijn beter dan gisteren en de vele rivierdoorsteken minder diep. Voor veel toeristen zijn het de eerste doorwadingen en staan ze lang te kijken naar anderen, naar de rivier en te twijfelen. Na onze vuurdoop van gisteren is dit bijna appeltje eitje voor ons. Toch blijft het belangrijk op te letten, want er kunnen rotsen onder water liggen.
Voor ons doen vroeg (half 7) komen we bij ons guesthouse aan. Genoeg tijd dus om ons blog bij te werken van de afgelopen vijf dagen. Leo zit inmiddels in de sauna, dus de foto's van deze twee dagen volgen later.
Ik kan mij voorstellen dat je dit moet opschrijven. Je maakt zoveel mee en thuis is t moeilijk om dat éven te vertellen.
Fijn dat de auto door de wateren kan.
Veel plezier nog. Van harte gefeli met mama en tot eh zondag. Tijd gaat snel
Jeetje wat een avonturen weer. Ik voel de spanning van het doorwaden van die rivieren met de auto. Het trekken van de stroom. Fijn dat Leo ook nog wat van auto's weet lijkt mij. Knap hoor, chapeau!
Wij kijken uit naar natuurlijk ook de andere foto's zodra jullie daar tijd voor hebben.
Leuk hoor die foto van Laura met de regenboog.
En wat een ongelooflijk weids en afwisselend landschap.
Veel plezier en tot het volgende verhaal.